Anke

Terwijl ik in de wachtkamer van mijn huisarts zit, vraag ik mij af of ik toch geen foto moet maken. Gewoon straks als bewijs dat ik echt een spiraaltje heb laten zetten. Maar wat wil ik dan überhaupt fotograferen? De wachtkamer? Eigenlijk zegt dat niks. Een actiefoto? Ha! ....het idee alleen al dat je vraagt of de huisarts "naar het vogeltje kan lachen" voordat hij daaronder aan de slag gaat. Even grinnik ik hardop. Nee, dit soort aangelegenheden zijn gewoon een kwestie van vertrouwen. Ik ga toch ook niet vragen om een schriftelijk uitslagbewijs van zijn SOA-onderzoek? En wanneer iemand aangeeft gesteriliseerd te zijn, vraag ik 'm toch ook niet om even een druppel in een petrischaaltje te mikken. Pffff, dat zou wel echt bizar zijn. Terwijl ik over dit alles nadenk, hoor ik ineens mijn naam. De huisarts.... het is zo ver. Even gieren de zenuwen door mijn lijf. Misschien had ik mij toch niet zo goed in moeten lezen? "Kom op Ank, je hebt twee kinderen gekr...