Anke

"Mama?" klinkt twijfelend terwijl twee grote kleuter ogen mij zoekend naar bevestiging aankijken. Even ben ik van mijn stuk gebracht. Hoe kan ik dit ombuigen zonder dit lieve meisje te raken? Ik neem een hap lucht en zeg glimlachend; "Nee schat, ik ben niet jouw mama. Jij hebt namelijk al een hele lieve mama die heel veel van jou houdt. Maar wij mogen ook gewoon van elkaar houden". Opgelucht klimt zij op mijn schoot en geeft mij met haar kleine armpjes een dikke vette kleuterknuffel.  Bijna 4 jaar geleden maakte ik, tijdens een vorige relatie, kennis met een ontzettend spontaan 4 jarig meisje en haar wat introverte grotere broer. Midden in corona, waardoor wij in korte tijd snel naar elkaar toe groeide. En ik, samen met het dochtertje van mijn toenmalige vriend, in een kort tijdsbestek 4 handen op één buik werd. Het kind kroop gewoonweg in mijn hart en is daar tot op de dag van vandaag nooit meer uitgegaan. Wat had ik een verdriet toen die relatie eindig...