Anke

Zoals jullie weten stond mijn optreden bij  Personeel op Podium al een tijdje "op het programma". Een, voor mij, bijzonder optreden waardoor ik een stuk "oud zeer" heb proberen achter mij te laten. Dit is nog niet helemaal gelukt, maar als ik mezelf op deze manier blijf uitdagen dan komt dat vanzelf goed. Omdat dit optreden zo'n belangrijke stap voor mij was, vond ik het dan ook erg belangrijk om het juiste liedje te kiezen. Ik heb dan ook bewust voor het liedje "Faith" van George Michael gekozen; een liedje wat hij destijds schreef uit "hoop en optimisme". Om dezelfde reden is dan ook deze blog ontstaan, ik wil namelijk vertrouwen blijven houden. Zowel vertrouwen in een zonnige toekomst maar zeker ook vertrouwen in de liefde.  De één noemt het misschien naïviteit, maar ik zie het liever als "ras-echte-optimisme". Ondanks dat ik (als kind van gescheiden ouders) inmiddels ook zelf ben gescheiden, blijf ik de liefde dan ook positief ...

Rond een jaar of 10 begon mijn lichaam langzaamaan te veranderen. Toen mijn moeder daar achter kwam sleepte ze mij direct mee naar de plaatselijke bieb, waar ze een boekje over puberteit voor mij uitzocht. Ik kan mijn nog goed herinneren dat ik daar destijds, als beginnend pubertje, hoogst ongemakkelijk bij stond. Sterker nog, ik schaamde mij dood! En al helemaal toen het boekje op mijn pas werd uitgeleend, waardoor ik het uiteindelijk ook nog eens zelf terug moest brengen.  Zelfscan-systemen waren er toen nog niet. Teruggebrachte boeken werden daarom door de bibliothecaresse gecontroleerd en ingenomen. Toen de uitleendatum bijna was verstreken, moest ik dus weer richting bieb. Uit voorzorg had ik het boekje dan ook helemaal onderaan de stapel gelegd zodat niemand kon zien dat ik het had. Eenmaal voor de balie begon de ongemakkelijkheid en hoe verder de bibliothecaresse kwam, hoe ongemakkelijker ik werd. Telkens rondkijkend, bleef ik maar hopen dat er niemand in de rij zou aansluit...

Als docent heb ik er regelmatig mee te maken; gekwetste kinderen. Leerlingen die onlangs, of in het verleden flink zijn gekwetst door iets wat leeftijdsgenoten of volwassenen hebben gezegd of gedaan. Door deze pijn hebben deze leerlingen zichzelf vaak "overlevingsstrategieën" aangeleerd. Strategieën die variëren van teruggetrokken of perfectionistisch, naar boos en opstanding. "Sport als docent" is dan ook om dit gedrag te doorgronden. Gemakkelijk is het niet om de vinger op de zere plek te leggen. Vaak kost dit veel energie en inzet, maar niets is mooier dan wanneer een leerling uiteindelijk weer beter in zijn of haar velletje komt te zitten. Net zoals velen van ons, zit er ook "een gekwetst kind" in mij. Toen mijn ouders gingen scheiden ben ik vanuit Haarlem naar Noord-Limburg verhuist. Dit was voor mij een flinke overgang. Ik moest mijn vertrouwde stadse leventje met mijn bekende huis, buurt en vriendjes/vriendinnetjes namelijk achterlaten. ...