Anke

"Jahaa mama! Dat weet ik ook wel!" moppert mijn jongste nadat ik hem vroeg of hij niet eens moest vertrekken richting school. Plotsklaps lijken de rollen omgedraaid. Waar mijn dochters 4 jarige debuut als korte-lontje-puberprinses als sneeuw voor de zon lijkt te zijn verdwenen, is mijn zoon plotseling in de rol van moppersmurf gekropen. Van de één op de andere dag is er niks meer goed. En mopperen lijkt momenteel zijn grootste tijdverdrijf. Met een gezicht als een oorwurm loopt hij door het huis en moppert, met zijn steeds zwaarder wordende soms overslaande stem, over alles wat maar los en vast zit. Mopperen over het eten, mopperen over wat ik zeg, mopperen over hoe stom ik doe, mopperen over dat ik niet zo moet zeuren, mopperen over dat ik nooit naar hem luister, mopperen over dat hij niks heeft om aan te trekken, mopperen over dat hij niks te doen heeft, mopperen over dat alles in huis op is, mopperen over dat hij in huis alle taakjes moet doen, mopperen over dat...

"Mama, kunnen wij ook een keer naar zo'n restaurant met zo'n band" zei mijn oudste een aantal jaren terug. Destijds een behoorlijke puzzel om uit te vogelen wat ze nu exact bedoelde. Nu de kinderen uit de "Dat lust-ik-niet"-fase zijn was de tijd eindelijk daar; SUSHI!  Welliswaar de lopende band maar even latende voor wat het is. Eerst maar eens thuis uitproberen of ze het echt wel zo lekker vinden. Fijn achter dat telefoonscherm proberen uit te pluizen wat nu exact in de smaak zou vallen. Om er vervolgens niet uit te komen en dan toch maar zo'n box te bestellen. Zit er in ieder geval iets in wat ze lusten, toch? Toen kwam het wachten. Maar hoe accuraat alles van Japanse makelij misschien ook is, het horloge van de bezorger was waarschijnlijk van een wat mindere kwaliteit. Of lag het dan toch aan zijn interne batterij? Veel zin leek hij er niet in te hebben. Iets waar mijn kinderen geen last van hadden. Als twee hongerige wolven stortten ze z...

Al jaren schreeuwen ze erom. Je komt er niet vanaf en overal lijken ze maar op te poppen. Badkamer, slaapkamer, gang, zelfs onder de bank...er is geen ontsnappen aan. Iedere dag opnieuw maar weer eisend om hun natje en hun droogje. Gewoon allemaal hetzelfde? Ha, dat had je gedacht! De één heeft dit nodig,....... de andere dat. Om gek van te worden. En wanneer je denkt alles goed te hebben gedaan, blijkt de verstekeling plots een totale metamorfose te hebben ondergaan. Een commentaar dat je hier vervolgens op krijgt!  Massages, rek-en-strek-oefeningen, sauna, frisse neus halen....ook dat hoort bij het totale plaatje. Om daarna ,op handen gedragen, te eindigen waar ze ooit begonnen waren. De was, was die maar eens klaar.

Daar staat 'ie dan; de nieuwe troon voor mijn hondje. Groen zacht stofje, ovale vorm, op gouden pootjes en okergeel handdoekje erin om het proper te houden. Met €64,99 echt van het hogere kaliber. Geheel passend bij mijn nieuwe inrichting èn..... bij de wensen van mijn chihuahua. Dacht ik. Echter denkt "mijn prinsesje" daar anders over. Met niet goed op hoogte ingestelde pootjes was haar nieuwe bedje in eerste instantie een beetje wiebelig. Zoals ieder weet, passen prinsessen en wiebelig niet goed samen. En ook al heeft haar trouwe onderdaan dit probleem inmiddels opgelost, mijn chihuahua lijkt echter bij haar standpunt te blijven. Nu haar oude vertrouwde Action mandje is weggehaald, lijken de bankkussens eerder in de gratie te vallen. Of zal het er dan toch mee te maken hebben dat dit groene bedje met VVV-bonnen is aangeschaft? Wellicht is dat voor prinsessen ook wel wat minnetjes. Dus daar staat haar groen fluwelen troontje dan. Wachtend op de dag dat Hare ...