Anke

Gisteren, terwijl ik zat te scrollen op Facebook, kwam ik een advertentie tegen van een boek. Gelijk geintresseerd klikte ik hierop. Ik vind lezen namelijk heerlijk; lekker in de huid van iemand ander kruipen om vervolgens kennis te mogen maken met nieuwe inzichten, culturen of historische feiten. Maar hier ging het niet om een roman, historisch boek of biografie. Nee, dit boek had de pakkende titel; "Your dog is your mirror". Terwijl ik opkeek van mijn mobiel ,en mijn trouwe viervoeter bekeek, was mijn eerste gedachtegang; "Nou lekker dan!". Mijn witte chihuahua was op dat moment namelijk druk bezig met een zeer grondige klus; het intensief reinigen van haar achterste😖 Gelijk doemde dan ook beelden in mijn gedachte op. Tja , je bent een beelddenker of je bent het niet. Beelden waarin ik, net als mijn trouwe harige vriendinnetje, hetzelfde zou moeten handelen. Waar ik bezoek normaliter ontvang met een glimlach en een kop koffie, pakt mijn hondje dit hee...

" Hoi" zegt Nora terwijl ze net thuiskomt van school. "Hoi schat, hoe was het op school?" vraag ik aan mijn dochter terwijl ze haar jas over een stoel gooit en schooltas op de grond zet. "Goed, wat eten we vanavond?" vraagt ze nadat ze met haar benen in de lucht plaats heeft genomen op mijn okergele fauteuil. "Salade, aardappels en lekkerbekjes uit de airfryer" deel ik mede. "Gadverdamme!" klinkt het ineens hard door de huiskamer. Verbaasd kijk ik mijn kind even aan. "Huh? Je vindt lekkerbekjes toch zo lekker?" antwoord ik twijfelend terug. "Ja maar nu niet meer! Ja, sorry hoor" gaat mijn dochter verder "maar ik vind ze nu gewoon heel vies! Het zijn geen lekkerbekjes, het zijn gewoon viesbekjes!" roept ze vervolgens melodramatisch. Even schiet ik in de lach, haal mijn schouders op en zeg; "Tja....dan eten we vanavond viesbekjes, ook goed! Ruim jij je spullen even op?" Pubers en eten, ...

" Mama, later als ik groot ben wil ik, net als jij, ook met de kindjes werken" zegt Nora trots. Ik ga door mijn knieën en kijk mijn kleuter glimlachend aan "Later als jij groot bent moet je doen waar jij blij van word" zeg ik en streel nog even zacht door de bos met krullen. Nu is het al zover, "later" is best snel gekomen. Misschien wel te snel voor deze ,boven mij uit torende, krullenbol. Wat ze echt niet wil, dat is wel duidelijk. Nu is het kiezen uit de overgebleven opties. Opties waarvan zij twijfelt of ze wel passend bij haar zijn. Een twijfel die ik heel goed snap; Nora is nu eenmaal een eigengereide en creatieve dame. Een kind wat altijd zichzelf is gebleven en haar eigen authenticiteit heeft behouden. Een meisje wat niet te bang is om zichzelf te onderscheiden qua kledingstijl, gedrag, muziek of hobby's. Een eigenschap die bij mij pas jaren later tot bloei heeft mogen komen. Een eigenschap waar ik hard voor heb moeten werken. Even...