Anke

"Mama, ik verveel me". zegt mijn jongste op klagerige toon. "Dan pak je je stuntstep en ga je even steppen." antwoord ik terug. "Maar dat is niet leuk zonder Nora." gaat hij verder. En Nora wil nooit meer iets met mij doen". Tja, veel ertegen in te brengen heb ik ook niet. Mijn oudste is nu eenmaal niet meer vooruit te branden. "En ik heb helemaal geen vrienden hier in Well" gaat Sander verder. "Dat is zeker ook vervelend" zeg ik, en sla even een arm om hem heen. " Maar ik ken echt helemaal niemand!" komt er gefrustreerd uit. Ik laat hem even los en zie de tranen in zijn ogen staan. "Je bent verdrietig hè?" concludeer ik terwijl ik hem weer opnieuw vast pak. Bevestigend voel ik zijn hoofd op- en- neer gaan.  Een steek door mijn moederhart. Begrijpen doe ik het zo goed, het valt ook echt allemaal niet mee. Niet opgegroeid in het dorp noch op de basisschool te hebben gezeten, dat geeft je nu eenmaal ee...

Een klop op de deur......mijn mentorleerling. Een leerling die lange tijd geen toenadering zocht. Teveel gekwetst in haar prille leven, te vaak vertrouwen verloren. Ik liet haar maar. Mezelf opdringen heeft geen zin, dit contact moet langzaamaan groeien. Maar afgelopen week kwam ze vertellen. Vertellen over struggles die ze had met haar vriendinnen. Na haar een luisterend oor te hebben geboden, verliet ze mijn kantoor. Maar niet nadat ik nog even in een opwelling riep; "Kom op Powerchickie! Jij kan dit!". Lachend sloot ze de deur. Genoeg opgepept om de rest van de schooldag weer door te komen. Terwijl ik van de week moed verzamelde om naar de carnaval te gaan, moest ik ineens aan deze situatie denken. Best gek, een juf die heel goed haar leerlingen weet te motiveren, maar zelf soms niet helemaal in haar eigen kracht gelooft. Het gekwetste kind blijft ook hier toch telkens weer even op de voorgrond treden. Een gedachte wat eigenlijk helemaal nergens meer op slaa...

  Daar zitten we dan, Technovium Nijmegen, voor de intake voor de opleiding Mediavormgever. Even kijk ik opzij naar mijn gespannen dochter . Nouja, ik denk dat het woord "gespannen" nogal een understatement is. "Stijf staan van de zenuwen" gecombineerd met "knikkende knietjes" en "verlamd zijn van angst" is een betere omschrijving voor de paniek die ik van mijn dochters gezicht af lees. De afwijzing van de opleiding Mediavormgever in Eindhoven heeft haar zeker geen goed gedaan. Een school die de vrijheid heeft om uit de vele aanmeldingen de crème de la crème te selecteren. Een maatstaaf waar mijn dochter niet aan heeft kunnen voldoen. Een zuur gegeven voor een meisje dat al zo vaak de deksel op haar neus heeft gehad. Ondanks dat deze afwijzing niet gebaseerd was op de extra handvatten dat mijn kind nodig heeft, riep het bij Nora toch weer oud zeer op. Het gevoel "weer eens anders dan anderen te zijn". Een gevoel dat ge...