Daten deel 3; 'de Beren' op de weg.

Daten is een heel proces. Een proces waarbij je vele leuke momenten hebt, toch is het echt niet allemaal rozengeur en maneschijn. Zo heb je een leuke chat......tot het ogenblik dat je verteld dat je geen co-ouderschap hebt. Dan haken er toch mannen af. Ik snap het ook wel, het maakt het ook allemaal lastiger. Je hebt je geliefde dan bijna nooit voor jezelf en wordt eigenlijk beperkt door de kinderen van een ander. Toch zijn het niet alleen de kinderloze vrijgezellen die hierdoor nog wel eens worden afgeschrikt. Ook mannen die wel gedeeltelijke zorg voor hun kinderen dragen, kunnen dit nog wel eens 'een issue' vinden. Ook dit kan ik nog wel begrijpen; kinderen alleen opvoeden is intens en deze mannen zijn waarschijnlijk blij dat ze na deze drukke dagen eventjes kunnen bijtanken.

Toch is 't zoals tis en ik kan en wil ik de regeling rondom mijn kinderen ook niet veranderen. In het belang van mijn kinderen is destijds namelijk besloten dat hun 'thuisbasis' bij mij is. De opvoeding komt dan ook grotendeels voor mijn rekening. Ondanks dat ik het meeste op deze hele wereld van mijn kinderen hou, ervaar ik het alleen opvoeden soms ook als best pittig en zwaar. Hoe ik ook mijn best doe, bij de kinderen is er toch een 'gemis' dat ik niet voor ze kan opvullen. Daarnaast zijn de kinderen er bijna altijd en komt 'even bijtanken' voor mij niet zo vaak voor. Ondanks dat, ben ik er nog steeds van overtuigd dat dit voor mijn kinderen de juiste beslissing is geweest en maken wij er met z'n drieën gewoonweg het beste van.

Deze momenten van afwijzing (vanwege de zorg rondom mijn kinderen) vind ik dan ook behoorlijk confronterend. Het is vooral het gevoel van moedeloosheid en 'oud zeer', wat mij op zo'n moment overvalt. Het gevoel dat deze betreffende mannen niet zien wat ik allemaal wel in huis heb en zich alleen maar richten op de "beren op de weg". Nu is de achternaam van mijn kinderen 'de Beer' en moeten ze natuurlijk wel een beetje hun naam eer aan doen. Maar we hebben hier wel te maken met twee lieve 'Beren', die zeker ook een aanvulling op iemands leven kunnen zijn. 

Stiekem weet ik ook wel dat dit type man niet bij mij past. Het laat namelijk zien dat onze visie op een relatie al gewoonweg niet 'matched'. Voor mij valt het hebben van kinderen, een knap uiterlijk, het soort werk, etc. namelijk onder de 'randvoorwaarden'. Door je teveel te focussen op deze 'randvoorwaarden' bestaat de kans dat je er uiteindelijk 'kernvoorwaarden' van gaat maken. Hierdoor maak je jouw zoektocht naar een passende partner nog gecompliceerder dan dat 'ie al is. Je geeft jezelf dan namelijk niet de kans om iemand te leren kennen. Met het risico dat je zo maar jouw droomman of droomvrouw aan je neus voorbij laat gaan. Door deze kritische manier van zoeken bestaat er dus de mogelijkheid dat je jezelf uiteindelijk tekort gaat doet. 

Kennelijk denken er meer Nederlanders net zo over. De zin; "Dit is het enige wat telt, lieverd, dat iemand meer in je ziet dan je wist dat er te zien was." uit het werk van Arthur Japin is deze week niet voor niks uitgeroepen tot mooiste Nederlandse liefdeszin. Ik denk dan ook dat een liefdevolle relatie grotendeel draait om het 'zien' en daarnaast stimuleren van elkaars beste eigenschappen en kwaliteiten.  Een man afwijzen omdat hij kinderen heeft, is voor mij dan ook geen optie. Laat staan dat ik hem af zou wijzen omdat hij zijn verantwoordelijkheid neemt door, gedeeltelijk of zelfs volledig, voor zijn kinderen te zorgen. Het zelfstandig kunnen zorgen voor je kinderen zegt namelijk heel veel over een persoon. Het zegt dat iemand verantwoordelijkheid, zorgzaamheid, doorzettingsvermogen en onbaatzuchtigheid bezit. Laten dit nu juist eigenschappen zijn die ik zoek in een partner. Dit is namelijk ook hoe ik zelf in het leven sta. Verder denk ik dat deze eigenschappen een belangrijke fundering vormen voor een gezonde relatie. Ik zoek dan ook een man die deze eigenschappen net zo belangrijk vindt als ik. Een positieve man die 'mijn beren' dus niet ziet als een obstakel, maar denkt in kansen en mogelijkheden. Die zijn er namelijk genoeg, maar je moet ze natuurlijk wel kunnen en willen zien. 

Het is namelijk echt niet zo dat ik helemaal niks kan. Met wat plan- en regelwerk is het prima mogelijk om naar een feestje, een dagje uit of zelfs een weekendje weg te gaan. Het vergt alleen wat van mijn planning- en organisatietalent. Maar mocht mijn toekomstige partner ook kinderen hebben, dan zal ook ik rekening moeten houden met zijn planning. Zelfs als dit zou betekenen dat ik tijdens 'mijn maandelijkse kinderloze weekend' alsnog zijn kinderen om mij heen zou hebben. Tja......een relatie draait nu eenmaal om het maken van wederzijdse concessies. En het doen van concessies rondom zijn eventuele kinderen, is iets waar ik niet over na hoef te denken. Daar laat ik mijn ideale partner namelijk niet voor schieten. Uiteindelijk zullen alle kinderen hun vleugels ooit uit gaan slaan en met een beetje geluk en hard werken blijf je dan met z'n tweetjes over.

Maar vanavond eventjes geen 'beren', die gaan namelijk een nachtje bij oma logeren. Vanavond zal draaien om feesten en samen met 'mijn bestie' Martine proosten. Proosten op het leven en op al het moois dat nog mag komen!" Cheers!🥂