De klusprinses deel 2; Jambers

Toen ik jong was had je het televisie programma 'Jambers'. Een populair TV programma uit de jaren 90 waarin de Belgische journalist Paul Jambers op zoek ging naar de meest intrigerende persoonlijkheden. Mensen waarvan je in eerste instantie niet zou verwachten dat ze een dergelijke hobby of beroep erop na zouden houden. Aan het begin van zijn programma vertelde hij dan ook met zijn zwoele Belgische accent bij wie hij die aflevering op bezoek zou gaan. Tijdens het schrijven van deze blog moest ik plotseling dan ook aan het programma denken. Mocht Jambers namelijk bij mij op bezoek zijn geweest, dan zou zijn introductie waarschijnlijk als volgt zijn gegaan; "In het dagelijks leven is zijn een nette moeder en schooljuf maar in haar vrije tijd........."

Sinds een tijdje ben ik bezig met de afwerking van Nora's slaapkamer. Heel snel gaat dat niet. Met de zorg voor de kids en mijn drukke baan moet dat altijd in de vrije uurtjes. Maar de meivakantie is ideaal om even meters te maken. Nora is gevoeliger voor geluiden. Dingen die ik niet hoor, komen bij haar dubbel zo hard binnen. Nu grenst Nora's slaapkamer aan dat van mij. Al is geluidstechnisch momenteel het spannendste wat er in mijn slaapkamer gebeurd af en toe een keer hoesten, toch weet je nooit wat de toekomst voor je in petto heeft. Ik wil dan ook zoveel mogelijk voorkomen dat Nora kan gaan roepen dat ze niet kon slapen omdat er "vieze dingetjes" in mijn slaapkamer zouden gebeuren. En van "vieze dingetjes" wil Nora niks weten. Sterker nog, zodra het woord 'seks' wordt gezegd, krijgt ze al een rood hoofd en stopt ze het liefste haar vingers in haar oren.

Om het geluidsniveau tegen te houden had ik ,naast isolatie tussen de nieuwe muur, bedacht dat ik ook kurk tegen Nora's muur zou gaan plakken. Kurk is geluiddempend en daarbij wilde Nora toch al allerlei posters op haar muur gaan ophangen. Ik dacht mooi een 'dikke win-win situatie' te hebben bedacht. Dus na wat googlen; online kurkplaten gevonden en besteld. Ik had maar direct de dikste uitgekozen. Tja, als je het geluid wil dempen dan kan je het maar beter gelijk goed doen. Ondanks de dikte van de platen was ,volgens de site, de klus gemakkelijk uit te voeren. Vol goede moed ging ik daarom een aantal dagen later aan de slag. Ik had al het voorbereidende werk al volgens instructie gedaan; houten wand grof geschuurd✔️, wand stofvrij gemaakt✔️ en alle benodigdheden gepakt✔️. Toen kwam de afwerking. Eindelijk kon ik beginnen met het verlijmen van de kurk op de wand. Hoppa, dat zou ik wel even gaan doen (dacht ik.....). Paar uurtjes en dan zou het er wel tegenaan zitten (dacht ik....). Gewoon de instructies opvolgen dan komt het wel goed (dacht ik....). Fris en fruitig begon ik dan ook aan 'mijn kurk avontuur'. Dat het een avontuur vol met uitdagingen zou gaan worden, daar zou ik snel genoeg achter komen.

Volgens de gebruiksaanwijzing moest je de contactlijm op de muur en de kurkplaat aanbrengen. Daarna moest je even wachten totdat de lijm doorzichtig werd, waarna je de plaat tegen de muur kon plakken. Eenmaal op de wand, moest je met een deegroller de plaat na rollen. Indien nodig kon je de kurk ook nog zachtjes na kloppen met een rubberen hamer en een doek. Dus alle stapjes gedaan en toen.......bleken de platen krom te zijn😬. Ik kon mij een partij deegrollen wat ik wilde, maar rechter werden ze er echt niet op. En dat zachtjes na kloppen met een rubberen hamer, dat bleek een behoorlijke understatement te zijn. Nu ben ik als vrouw echt geen watje hoor maar dit leek meer een karweitje te gaan worden voor de 'Arnold Schwarzeneggers onder ons'. Dus na 2 platen had ik de tong al op de knieën hangen en toen kwam het passtuk snijden er ook nog aan. 

Volgens de gebruiksaanwijzing moest dit met een lat en stanleymes worden gesneden. Dus zo gezegd, zo gedaan (dacht ik.....). Bleken in de platen poreuze delen te zitten, maar ook nog stukjes met hout erin verwerkt. Snijden werd dus niet alleen snijden maar ook zagen. Al die kleine stukjes hout op de afsnijranden moest ik namelijk ook nog voorzichtig met een zaag recht zien te maken. En daarbij moest ik heel erg oppassen, anders konden de poreuze delen in de plaat ook nog gaan breken. Nu is figuurzagen nooit zo mijn ding geweest, waardoor de monsterklus alleen nog maar monsterlijker leek te worden! 

Helaas brengen 'monsterlijke klussen' bij mij ook soms 'monsterlijk gedrag' met zich mee. Ik wordt er niet boos of chagrijnig van ofzo hoor. Welnee, het is meer dat de uitdrukking "Schelden als een bootwerker" voor mij dan van toepassing wordt. Tja, opgevoed door een Rotterdamse moeder hè 🙈🤭. Ach, door het eruit gooien van 'mijn Rotterdamse scheld-repertoire' voorkom ik in ieder geval dat de moed mij in de schoenen zakt. Er zullen vast betere wegen zijn waarop je dat kan reguleren maar deze manier hoort ,bij klusnoodgevallen, nu eenmaal bij deze 'klusprinses'. Ieder heeft recht op zijn/haar imperfecties en dit is er kennelijk eentje van mij. Dat ik tijdens mijn kurk avontuur 'niet zulke lieve woordjes', eruit heb gegooid, dat mag voor ieder nu wel duidelijk zijn. Maar gelukkig valt de 'schade' mee; de kurkmuur zit er eindelijk in en mijn 'twee trouwe onderdanen' die hebben niks gehoord. Tja.........blijkbaar is kurk toch echt geluiddempend😆🥳