De knuppel in het hoenderhok.

Al een tijdje valt het mij steeds meer op; het verschil van communicatie-stijl tussen man en vrouw. Situaties waarbij ik gesprekken tussen mijn puberleerlingen af heb zitten kijken en mij afvroeg waarom de betreffende jongen zo reageerde op zijn vrouwelijke klasgenootje. Terwijl het overduidelijk was dat hij haar echt wel zag zitten. Maar ook gesprekken of situaties die ik de afgelopen maanden zelf heb gehad en niet goed begreep waar het in communicatie nu precies mis ging. Tel daarbij de vragen die ik de afgelopen maanden kreeg over dit soort communicatieverschillen erbij op, en er ontstaat weer inspiratie voor een nieuwe blog. Situaties waarbij de vraagster hoopte een duidelijk antwoord van mij te krijgen waarom de betreffende man zich zo gedroeg. Tja, waarom deze vraagsters juist mij advies op dit gebied vragen, daar snap ik zelf helemaal niks van. Ik denk dat de omschrijving; "Gescheiden vrouw die zich daarna direct in een falend liefdesavontuur heeft gestort" niet echt de doorslag zal geven op een CV van een relatie/communicatie-adviseur 😬.  Ik hoef denk ik dan ook niet echt uit te leggen dat in dit soort romantische situaties, maar ook op zakelijk gebied, ik er namelijk zelf soms ook echt geen snars van snap! Gelukkig ben ik niet de enige in dit verhaal. 

Regelmatig heb ik gesprekken met vrouwen die exact hetzelfde zeggen. Situaties die wij (vrouwen) dan niet direct met de betreffende man bespreken, zodat er gelijk opheldering is. Welnee, "wij vrouwen" verbinden eerst zelf een conclusie aan een situatie om vervolgens "het probleem" daarna nog even opnieuw te analyseren met onze "lotgenoten". Deze hebben vervolgens weer een hele andere theorie waarom de betreffende man zich zo gedraagd. Met als gevolg dat er altijd dezelfde conclusie uitkomt; dat "wij vrouwen" er gewoonweg helemaal niks van begrijpen 🙈 Ik vraag mij dan direct af; zullen mannen dit ook doen? Elkaar een probleem voorleggen, van een situatie met een vrouw, om dit vervolgens te gaan over-analyseren. Waarschijnlijk niet.

De hersenstructuur van beide seksen is namelijk anders. Tja, mannenhersenen en vrouwenhersenen verschillen gewoonweg. Een vrouwenbrein heeft gemiddeld maar 19 miljard zenuwcellen in vergelijking met het mannenbrein, wat 23 miljard zenuwcellen omvat. Maar voor de mannelijke lezers onder ons die nu denken dat ze slimmer zijn.... helaas pindakaas. Vrouwenhersenen blijken namelijk  sneller verbanden te kunnen leggen, waardoor ze efficiënter werken. Hierdoor verschilt uiteindelijk het IQ tussen man en vrouw amper. Maar dit alles maakt wel duidelijk waarom de meeste vrouwen sneller in staat zijn om sociale verbanden te leggen in vergelijking met de andere sekse. 

Natuurlijk is hersencapaciteit niet de enige reden waarom communicatie tussen man en vrouw vaak wat minder vlekkeloos verloopt. We hebben hierbij namelijk ook nog eens te maken met oerdrift. In de pre-historie gingen mannen op jacht om het vrouw- en kindvolk van eten te kunnen voorzien. Hierdoor voelen waarschijnlijk veel mannen "de oerdrift" om te "moeten" bbq-en. Nu heeft deze vrouw daar geen problemen mee hoor. Als hij de ambitie heeft om, midden in zomertijd, met zijn hoofd boven een gloeiend hete BBQ te hangen, om vervolgens 's avonds te mogen stinken naar; zweet, kooltjes en gebakken vlees. No problemo....lekker doen zou ik zo zeggen! Ik eet het vlees wel op! Maar dan wel met mate hè? "Wij vrouwen" zijn namelijk meer van de broodjes en salades. Maar daar zullen mannen dan waarschijnlijk weer helemaal niks van snappen🤭. Afijn, ik wijk weer eens even lekker af van mijn verhaal. Even terug naar waar wij gebleven waren...

Vrouwen in de pre-historie bleven daarintegen dus bij hun kroost, hopende dat hun man terug zou keren. En daarmee bedoel ik niet dat ze niet thuis zouden komen omdat toevallig een sabeltandtijger de betreffende man als een lekkere snackje had aangezien. Nee, het kon zo maar zijn dat de betreffende man ineens een andere "schone deerne" tegenkwam. Om vervolgens de ambitie te voelen om daar ook nog eens kroost mee op de wereld te zetten. Misschien is het daarom ook wel zo dat op datesites nog steeds zoveel mannen boven de 45 aangeven nog een kinderwens te hebben? Vrouwen daarintegen zijn vanuit de pre-historie gewend om alles in het werk te stellen dat de man zich maar aan haar bindt. Logisch natuurlijk, anders hadden jij en jouw "off-spring" namelijk niks om te eten en moesten jullie noodgedwongen op een vegetarisch dieet bestaande uit; besjes, blaadjes en bloemen. En dan maar hopen dat jullie daarop zouden kunnen overleven. Kortom, net als andere zoogdieren voelen mannen nu eenmaal de oerdrift om zich voort te planten en vrouwen de oerdrift om zich (zoogdier- afhankelijk tijdelijk) te binden. 

Maar dan zijn we er nog niet. Ook verschilt de communicatie tussen man en vrouw zo ontzettend door de hoeveelheid woorden die beide seksen dagelijks gebruiken. Een vrouw spreekt gemiddeld zo'n 20.000 woorden per dag, terwijl er gemiddeld 7.000 woorden uit de mond van een man komen. En dan hebben wij het hier niet over "de kwebbelende kletstante" versus "het mannelijk muurbloempje". Nee, het gaat hier om dagelijks vocabulair van een gemiddelde man versus het dagelijks vocabulair van een gemiddelde vrouw.

 

Dit alles verklaard waarom de communicatie tussen beide seksen soms wat stroever verloopt. En is misschien het niet goed kunnen aanvoelen van vrouwelijke verwachtingen dan ook wel een "mannendingetje?" Sorry, ik corrigeer mezelf direct; misschien is dit wel een "vrouwendingetje?". Misschien is het ook allemaal wel ontzettend lastig, hoe "wij vrouwen", constant sociale verbanden proberen te leggen en telkens bezig zijn met sociale interacties. Inderdaad mannelijke lezers, daar wordt deze vrouwelijke blogster eigenlijk zelf ook doodmoe van!  Misschien hebben "jullie mannen" het wel goed bekeken? En is jullie manier van redeneren gewoonweg simpeler, logischer en eigenlijk veel beter "te doen". Misschien maken "wij vrouwen" het onszelf wel veel te lastig. Nu kan ik natuurlijk niet voor alle vrouwen spreken en ook niet voor alle mannen. En voelt deze blog misschien wel voor sommigen dat ik een knuppel in het hoenderhok heb gegooid. Maar om vooral bij mezelf te blijven....deze vrouw maakt het zichzelf inderdaad met tijden soms wel erg moeilijk. 

Tja, misschien is direct op de man afvragen wel gewoon veel beter? Dan heb je in ieder geval direct antwoord op je vraag en is de situatie in één klap helder. Door zaken op passende wijze open te gooien heb je kans dat je gaat begrijpen wat de betreffende man bedoeld heeft. Ach, en wanneer je goed uit kan leggen waar de miscommunicatie bij jou is ontstaan, heb je kans dat hij er ook wat van opsteekt. Maar tegelijkertijd bedenk ik mij dat elkaar volledig begrijpen waarschijnlijk nooit echt helemaal zal gaan lukken. Tja, aan hersenstructuur, oerdrift en dagelijkse woordenschat valt namelijk niet te tornen.....