Daten deel 6; de twijfelaar

Ieder van jullie kent het vast wel; de twijfelaar. Een bed van 1,20 breed; comfortabel genoeg voor één persoon, maar net te klein om er echt lekker met twee personen in te gaan liggen. Twijfelaars zijn er in verschillende soorten en maten, zo ook in de vleselijke variant. Mannen die aangeven echt klaar te zijn voor een relatie maar gaandeweg hun comfortabele "twijfelaartje" toch niet durven in te ruilen voor een "volwassen tweepersoonsbed". 

Sinds mijn scheiding ben ik al verschillende "twijfelaartjes" tegengekomen....zo onlangs nog. Een contact onverwachts opgedaan tijdens een feestje. Het type man dat je de indruk geeft echt helemaal voor een relatie te willen gaan. Maar zodra het puntje bij paaltje komt gaat de "kokervisie-bril" plotseling op. Deze belemmerende bril zorgt ervoor dat ze ineens de ander niet meer zo goed kunnen zien en vervolgens gaan twijfelen. Het lijkt mij ook knap lastig. Hoe langer jij jouw blik op één stuk richt, hoe meer imperfecties en obstakels je zal gaan zien. Waardoor de betreffende mannen hun romantische advances ineens weg zetten als een veilige "vriendschap".

Een jaar geleden legde ik het probleem nog bij mezelf neer. In dit soort situaties zette niet alleen de betreffende man maar ook ik mijn kokerbril op. Gevolg was dat ik telkens geneigd was om koste wat kost te bewijzen dat ik wel relatiewaardig was, dat ik er in feite wel toe deed. Bagage uit mijn verleden, waardoor ik het "8-jarig-gekwetste-meisje" telkens de hoofdrol liet hebben. Inmiddels heb ik met hulp "mijn script" kunnen herschrijven en hoef ik niet zo nodig meer mezelf aan een ander te bewijzen. Ik heb geleerd dat heel dicht bij jezelf blijven en vertrouwen op je eigen waarde-oordeel veel beter is. De afwijzing van "mijn feestdate" was even vervelend maar tevens ook een bevestiging voor wat mijn onderbuikgevoel mij al zei. Dat deze man momenteel niet verder kan kijken dan zijn kokerbril toelaat, dat is niet mijn pakkie 'an. Begrijp mij niet verkeerd hoor, ik vind het heel vervelend voor hem. Maar het proces van oude bagage weg gooien is echt aan jezelf. Doe je het niet, dan is de kans groot dat je er last van blijft houden en het je uiteindelijk belemmerd.

Het gekke is dat dit soort mannen het vaak zelf niet zo zien. Zij leven bij het motto "tijd heelt alle wonden". Voor bepaalde gebeurtenissen klopt deze uitdrukking zeker. Maar voor grote gebeurtenissen in een mensenleven gaat deze vlieger vaak helaas niet op. Verlies in combinatie met afwijzing zijn namelijk gebeurtenissen die je tot in de kern kunnen raken. Zo erg dat het jou op je grondvesten kan laten schudden. De schade die de fundering daardoor oploopt is dan helaas niet meer door middel van tijd te herstellen. Met alleen tijd krijg je namelijk geen nieuwe bakstenen noch cement. Of deze mannen ooit in staat zullen zijn om de fundering van hun "huis" te herstellen, dat is niet aan mij. Tot die tijd zullen ze waarschijnlijk blijven slapen in hun o zo bekende twijfelaar. Tja, voor een "verbouwing" ga je ook geen nieuwe meubels aanschaffen, dan klopt de volgorde immers niet meer.....