Krullen

Hier in huis hebben we er alle drie "last" van; krullen. Liters crèmespoeling, conditioner, oliën en andere lotions vliegen er jaarlijks doorheen. Met een lege portemonnee, glibberige douchebak en verstopte afvoeren als gevolg. Alles om die ontembare krullen maar een beetje de goede kant op te laten staan. Toen ik jonger was deed ik er alles aan om die krullen weg te moffelen. Zo irritant vond ik die bos met haar, wat telkens anders zat dan ik in gedachte had. Maar inmiddels omarmen wij alle drie ons "krullenkoppie".

Dat wij niet de enige die trots op onze krullen zijn, dat werd wel duidelijk toen ik het verhaal van de Amerikaanse 18-jarige klassenvertegenwoordiger Zander Moritz las. Een jongeman die tijdens zijn diplomering de aandacht wilde vragen voor iets wat hij heel belangrijk vond.; namelijk de vrijheid van meningsuiting en het kunnen zijn wie je bent. In de staat Florida is het bij wet verboden om jongeren "bloot te stellen" aan homoseksualiteit en genderidentiteit. Zichzelf uitspreken tegen de wet door het woord "gay" in de mond te nemen werd Zander door de schoolleiding dan ook ten strengste verboden. Mocht hij het woord toch in zijn eindspeech gebruiken dan werd zijn microfoon a la minuut uitgeschakeld. Best bijzonder hoe het er in het zogenaamde "Land of the freedom" aan toe gaat. Zander besloot dus om zijn geaardheid onder de aandacht te brengen door middel van een metafoor. Vol trots vertelde hij over het pad dat hij bewandeld had om zijn "krullen" te leren omarmen. Na zijn speech kreeg hij dan ook een daverend applaus.

Dat het toch nog steeds nodig is om genderidentiteit onder de aandacht te brengen, dat werd mij afgelopen woensdag wel duidelijk. Een jaarlijkse voorlichting door het COC voor alle mentorklassen stond op het programma. Met 30 leerlingen, twee mentoren en een voorlichter van de betreffende organisatie gingen wij dan ook aan de slag. Een voorlichting waarbij vrijwel alle leerlingen uitspraken het oké te vinden als iemand tot de LHBTI- groep zou behoren. Maar ondanks deze veelbelovende boodschap bekroop mij toch het gevoel dat niet alle leerlingen deze veiligheid ook als dusdanig ervaarde.

Nadat de voorlichter het geheugen van onze leerlingen weer had opgefrist, over hoe het ook alweer zat met die LHBTI afkorten, gingen wij dan ook aan de slag. Een 'over de streep oefening' waarbij leerlingen na het oplezen van een stelling konden aangeven of zij vonden dat het betreffende standpunt wel of niet voor hun van toepassing was. Na het begin met wat basic stellingen, werden deze gaandeweg steeds dieper. Wat deden ze goed mee! Tot de vraag werd gesteld wie er wel eens getwijfeld had over zijn/haar geaardheid. Toen stonden er nog maar twee personen aan de "wel" kant; namelijk een mentor leerling.....en ik. Als puber heb ook ik destijds veel getwijfeld over mijn geaardheid. Een heel normaal proces wat 2 op de 5 jongeren treft. Cijfermatig bekeken zouden er dus meer leerlingen aan "onze kant" moeten hebben gestaan. Maar kennelijk hebben wij mentoren qua veiligheid nog wel wat werk in onze mentorklassen te verzetten.

Even keek ik opzij richting mijn mentor leerling en gaf hem een knipoog. Wat een bikkel dat hij zich wel durft te onderscheiden! Na de stelling "ik behoor tot de LHBTI- groep" moest ik deze topper toch verlaten. Ondanks mijn twijfels ben ik er namelijk toch achter gekomen dat ik hetero ben. Maar niet voordat ik "mijn held" eerst even een kneepje in zijn arm gaf. Een korte blik van verstandshouding, waardoor ik merkte dat hij mijn kleine steunbetuiging waardeerde. Daar stond "mijn bikkel" dan, helemaal alleen aan de andere kant. Vol trots keek deze mentor naar "haar stijlharige kanjer"! DE inspiratie voor klasgenootjes die deze stap nog niet hebben durven te zetten......