Brugklas-party-animal

"Mama, wat moet ik aan?" vraagt mijn zoon nerveus. "Doe gewoon een fel shirt aan" antwoord ik terug. "Ja maar dat is veelste koud en straks doet niemand dat aan en loop ik voor gek" roept mijn jongste onzeker. Even zucht ik. Het brugklasfeest, het eerste echte feest in de stap naar volwassenheid. Een feest met echte disco en waar het draait om zien en gezien worden. Maar ook het feest met een speciale dresscode; felle kleuren en goud is de maatstaaf. Na een aantal keren opnieuw naar beneden te zijn gekomen is de modeshow voorbij. Hij is eruit! Gekleed in een spijkerbroek, neonkleurig shirt en donkergroen vest zal hij vanavond proberen de show te gaan stelen.

Strak van de zenuwen breng ik hem weg. Een lange 20 minuten waar hij mij nerveus de oren van het hoofd aftettert. Voor de poort zet ik 'm af, zwaai even naar mijn collega's die deze avond wel moeten werken en rij terug naar huis. Wachtend tot ik om 22.00 uur weer in de auto kan stappen om hem op te halen. Ondertussen krijg ik op de collega-app filmpjes binnen van het feest. Huh, is dat nu mijn zoon die zich daar staat uit te sloven op de dansvloer?! Ik besluit het filmpje nogmaals terug te kijken. Maar het is niet te missen, hij gaat als een beest tekeer! Een echte "brugklas- party-animal", stijf van de cola en sinas! Mijn stille en onzekere jongen is vanavond niet zo stilletjes meer. Hij heeft plezier! 

Om 22.30 uur stapt mijn fuifnummer de auto weer in. Vol met verhalen. "Ik kende heel veel kinderen nog niet, maar ze waren zo aardig!" zegt mijn jongste enthousiast. Even voel ik mij trots. Het is ook best stoer om na 3 weken op je nieuwe school al naar het brugklasfeest te gaan. De overstap heeft hem duidelijk goed gedaan en het feest was een succes; hij straalt! "Nou, dat is mooi toch?!" antwoord ik terug. "Ja, en ik was eerst heel moe maar nadat ik cola ophad ging ik helemaal los" ging Sander verder. Even grinnik ik. Ik besluit hem maar niet te zeggen hoeveel wijntjes ik tijdens het laatste dorpsfeest op had voordat ik "helemaal los" ging. Heel fijn, zo'n buurtgenoot die dubbele porties voor mij haalde. Half-dood de dag erna, maar een hoop "vrienden" dat ik die avond had! Ik zou niet weten hoe ze allemaal heten en waar ze in Well wonen. Maar ach, het is weer een stapje verder in het integratie-traject🙈🤣🥳 

Tijdens het rijden kijk ik even opzij. Zelfs in het licht van de lantaarnpaal is zijn knalrode koppie nog te zien. Hij heeft echt heftig staan te rapeneren op de dansvloer. "Nou, fijn dat je zo goed gefeest hebt" antwoord ik mijn zoon terug. "Heb ik mijn feest-genen toch nog aan één van mijn kinderen mogen doorgeven!" grap ik verder. Tja, of ik over een aantal jaar hier nog zo blij mee ben, dat valt te bezien. Maar ach, zo lang hij nog totaal "los gaat" op cola, is het allemaal nog goed te doen! 😉