Het perfecte plaatje

 

Dagelijks besteedt de gemiddelde mens zo'n 114 minuten per dag aan social media. Bijna twee uur per dag dat wij staren naar ons kleine beeldschermpje om te kijken naar foto's van onze vrienden, reclames, evenementen, videos, nieuws en andere artikelen. Een gemiddeld mens zit dus iets minder dan een maand per jaar op deze platforms. Nu besteed ik echt geen 114 minuten per dag aan dit medium, maar 40 minuten is ook al flink fors. Dat zijn toch zo'n 10 dagen in het jaar. Tien hele dagen! Wat als ik die eens niet zou besteden aan social media? Wat zou ik dan met die tijd gaan doen? Op vakantie? Huis opknappen? Iedere dag een boek uitlezen? Dingen bezichtigen? Meer schrijven?

En daarbij, waarom zit ik überhaupt op dit platform? Word ik er momenteel wel zo blij van? Stiekem besef ik mij dat dit al een tijdje niet zo is. Waar ik voorheen erg kon genieten van het volgen van al mijn facebookvrienden, merk ik dat het mij momenteel juist neerslachtig maakt. Het zien van al die perfecte plaatjes van mensen die extreem gelukkig lijken te zijn ,en het leven lijken te vieren, doet mij momenteel meer kwaad dan goed. Toen ik gisteren een post op Facebook zette besefte ik mij dat ook ik hierin probeer mee te doen. Nu kan ik je vertellen dat als single moeder ,met de bijna volledige zorg van twee kinderen, dit niet altijd meevalt. Waar zou ik dit perfect plaatje vandaan moeten halen? Foto's van hoe ik extreem gelukkig de wasmachine aanzet? De wc-pot schoonmaak? Mij een breuk til aan die tassen vol met boodschappen? Of wat dacht je van de koppies van mijn "extreem gelukkige" kinderen die o zo blij zijn dat hun moeder standaard iets heeft gekookt wat ze niet lusten? Zou overigens best een leuk experiment kunnen zijn. Ben benieuwd hoeveel likes die foto's zullen opleveren😆

Maar waarom vind ik die likes überhaupt belangrijk? Doe ik het voor goedkeuring? Het gevoel dat ik er ook toe doe? Heb ik het nodig dat anderen mij goedkeuren? Of moet ik deze goedkeuring niet gewoon uit mezelf halen? Mijn leven als alleenstaande moeder is misschien wat saaiig en weinig fotogeniek, maar feit is en blijft wel dat ik in mijn eentje probeer twee kinderen klaar te stomen voor deze maatschappij. Met alle uitdagingen die daarbij komen kijken is dit vaak al pittig genoeg. Moet ik dan mijn tijd ook nog besteden aan het proberen te creëren van het perfecte plaatje? Maak ik mijn leven dan niet nog gecompliceerder dan het al is?

Vragen waar ik nog niet echt over uit ben. Aan de andere kant ben ik ook geïnteresseerd in de levens van anderen en wil ik graag zien dat het ze goed gaat. Door mijn profiel van Facebook en Instagram af te halen ontneem ik mezelf deze mogelijkheid. Maar misschien is een tijdelijke break wel een idee? Dan compenseer ik in ieder geval mijn jaarlijkse social media tijd. En kom ik wellicht los van het idee dat ik moet meedingen in een race naar het perfecte plaatje. Even terug naar "de basis" is wellicht nu wel even een goede optie voor mij. Even een maandje geen FB of insta. De app verwijderen en pas op mijn verjaardag weer aanzetten. Ben benieuwd wat dat mij zal gaan opleveren. Zal ik het gaan missen?