Tafelmanieren

Als ouder valt het soms niet mee om je kids de juiste tafelmanieren aan te leren. Althans niet in huize van der Klugt-de Beer. Regelmatig word er gesproken met volle mond, hele hompen voedsel in één keer naar binnen geschoven of verschijnen er ineens knieën boven de eettafel uit. "Niet met volle mond praten! Snijd je eten eens!" of "Hé, eet je knie ook mee?!" zijn mijn dagelijkse eettafel opmerkingen. Maar daar eindigen mijn instructies helaas niet. Vooral de instructie "Bemoei je met jezelf!" komt regelmatig voorbij. Want bemoeien met elkaar, dat kunnen ze wel heel goed 🥴 Uiteten met mijn kids is hierdoor altijd weer een uitdaging. Maar dit keer bleek het niet de uitdaging te zijn die ik verwachtte. 

Geen zin in koken en het hebben van meivakantie zorgde ervoor dat ik rond 17.00 uur toch nog naar het restaurant belde waar één van mijn oud-mentorleerlingen werkt. Een restaurant waar ze lekker eten hebben en je altijd vriendelijk onthaald wordt. Een restaurant waar mijn kinderen nog nooit waren geweest en waarbij de menukaart eerst eens goed uitgeplozen moest worden. Na een tijdje wikken en wegen waren ze eruit; het werd de saté en de vissalade. Natuurlijk moest de satésaus apart in een bakje. Want satévlees met een klodder satésaus erop is natuurlijk niet lekker (pffff). Maar so far so good. Totdat de bestelling was geplaatst en wij moesten wachten op het eten. Toen moest de "Bemoei je met jezelf" weer even een aantal keer voorbij komen. 😵‍💫 Maar gelukkig kwam het eten snel en werd mijn taak uitgebreidt met de "Snijd je eten eens!" Best een gedoe. Toch kwam na het eten van het hoofdgerecht voor mij pas echt de uitdaging. En niet met slechte tafelmanieren of met kleine irritaties aan elkaar. Welnee, ze gingen met z'n tweeën een potje "moedertje pesten". En dat zag er zo uit:

 Nadat de borden waren weggehaald, kwam er een groep mensen binnen. Aan de laptops en nette kleding te zien een stel zakenmannen in het gezelschap van één zakenvrouw. Een verdeling waarbij je qua emancipatie-level vraagtekens zou kunnen zetten. Toch ontstond daar het punt van discussie niet. "Mama, kijk allemaal mannen" zei Nora. "Oh ja! Wie zou je kiezen mama?" vroeg Sander. "Geen idee" antwoordde ik terug "ik denk geen". Maar beide kinderen waren niet tevreden met dit antwoord en licht dwingend werd mij heel duidelijk gemaakt dat ik toch echt een keuze moest maken. "Nou vooruit, doe dan maar de voorste" zei ik gebaseerd op een postuur van de achterkant. Na wat grappen en grollen over mijn nieuwe lover hoorde ik ineens in mijn linkeroor "Ieh, hij is eng!" "Pffff Sander! Ja, jij vindt alle mannen eng!" wees Nora haar kleine broertje terecht. Een waarheidsgetrouwe opmerking. Mijn "alfa-mannetje" ziet inderdaad iedere man die maar een tikkie in de buurt van zijn moeder komt als een potentiële bedreiging. Even keek ik richting de man. Echt eng was hij niet, maar ik kon nu ook niet bepaald zeggen dat ik in vuur-en-vlam van hem zou staan. Toch waren mijn kinderen nog niet klaar.

"Oeh, ik ga tegen hem zeggen dat jij vrijgezel bent!" deed mijn dochter op resolute toon er nog een schepje bovenop. Even twijfelde ik aan haar woorden, zou ze echt op de betreffende man afstappen? "Nee, dat doe je niet!" antwoordde ik voor de zekerheid net zo resoluut terug. Waarna een "Oh, hij komt op je af!" plotseling klonk. Even keek ik opzij en zag de betreffende man inderdaad op ons afstappen. Hij zou toch niks van de hele commotie gehoord hebben? Maar gelukkig draaide hij van onze tafel weg richting de buitendeur. Waarschijnlijk een zakelijk telefoontje. Voor mijn kinderen de gelegenheid om nog even flink verder te plagen. "Oeh kijk! Hij heeft zo'n lange jas aan! Hij is vast een stripper!" riep Sander terwijl hij uit het raam naar de bellende man keek. Gevolgd door een "Neeee, je bedoeld een potloodventer!" van zijn grote zus. "Wat is dat nou weer?" vroeg Sander. "Ja, zo'n man die niks aan heeft, behalve een jas." legde mijn oudste uit. Mooi, die opmerking daar kon ik wel wat mee! Voor mij het startsein om de rollen eens even flink om te draaien! Waarna ik een "Oeh ja! Dat is helemaal mijn type!" overenthousiast uitriep en er even goed voor ging zitten. Zo, eens even lekker een potje "pubertje pesten", daar ben ik goed in! 

"Heerlijk, zo'n blote piemel onder een jas!" deed ik er vervolgens nog even een flinke schep bovenop. Tja, wat zij kunnen dat kan ik natuurlijk nog veel beter! Met een "Gadver!", "Iew!" en een "Niet zo hard! Ik schaam mij dood mama!" als gevolg. Waarna er ineens een plotselinge stilte volgde. Even grinnikte ik inwendig. Zo, die discussie was afgekapt en moeders had dit potje toch maar weer even mooi gewonnen. Terwijl mijn onverwittigde nieuwe vlam weer naar binnenstapte zei Sander ineens uit het niets "Ja die moet je nemen, hij heeft een Tesla!" Huh?! Nu weet ik dat mijn jongste een supersonische speurneus voor dure auto's heeft. Maar gezien het feit dat de parkeerplaats aan de achterkant van het restaurant gelegen is, vond ik het toch best knap dat hij de auto van de betreffende man had gezien. "Wie? Die man? vroeg ik dan ook verbaasd. "Nee, Elon Musk!" antwoordde mijn jongste lachend. Geen idee waar dear Elon ineens vandaan kwam, maar ach de aandacht was in ieder geval weer verlegd. Welliswaar naar een andere man, maar de kans dat deze multi-millionaire ooit richting ons tafeltje zou komen lopen is wel echt nihil. "Is die dan wel een beetje knap?" vroeg ik mijn zoon vervolgens plagend. "Nee, hij is eng.....en een klein beetje dik" zei mijn kind serieus terug. Tja, kennelijk maakt het hebben van een Tesla toch niet alles goed.